خلقیات ما ایرانیان
ایرانی آدمیست سازگار که با همه چیز میسازد. ولو گاهی هم ژاندارم زهر خود را به او بچشاند و یا از دست ارباب (اربابی که در نظر او تنها مرکز قدرت و اختیار و آب و نانش و حتی منزل و مسکنش در دست اوست) آزار ببیند، در گوشهی دنج خود خزیده و با عادات کار و بار خود شکر خدا را به جا میآورد و اگر احیاناً پارلمان و مجلسی هم در میان باشد یا نباشد برای او کاملاً یکسان است و اگر بخواهی به او بفهمانی که او هم در بین مجلس حقی دارد جوابت را با خنده و استهزا میدهد...
- جمالزاده، محمد علی (۱۳۴۵)، خلقیات ما ایرانیان، تهران: کتابفروشی فروغی، ص ۱۲۶.
شنبه ۲۵ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۰۲:۲۹
عادت میکنیم حتی به نفهمیدن
به خود را به کوچه علی چپ زدن
و چنان پیگیرانه این کار را انجام میدهیم که خودمان هم باورمان میشود
ما نمیدانیم و در این بستر ناآگاهی آرام خفته ایم و گاه گاهی حادثه ای ما را قلقلک میدهد تا ازین پهلو به آن پهلو شویم و فکر میکنیم افق دیدمان عوض شده، است
یا محول الحول و الاحوال
حول حالنا الی احسن الحال