تکلیف مادر این است که به فرزند دلبند خود بگوید تو را مادریست غیر از من که بر تو بیش از من حق دارد، چه که او هم مادر من است هم مادر تو و هم مادر پدر تو. تو باید او را خیلی بیش از مادر و پدرت دوست بداری. حفظ و حراست او را بر محافظت ما مقدم بدانی. آن مادر شریف وطن عزیز است که ما اولادان را در دامن محبت خود پرورش می‌دهد. اگر من از این آب و خاک و نعمتهایی که در اوست تغذیه نمی‌نمودم، نمی‌توانستم تو را پرورش دهم، و اگر پدر و مادرت از میان بروند بازهم تو در دامن و امان وطن نشو و نما می‌کنی و با اخلاق و صفات خوب سعادتمند خواهی بود.
- دولت‌آبادی، صدیقه (۱۳۷۷)، نامه‌ها،‌ نوشته‌ها و یادها جلد ۱، نیویورک: نگرش و نگارش زن، ص ۱۸۲.